Καταδίκη της Ελλάδας για υποβάθμιση του περιβάλλοντος από τη λειτουργία ΧΥΤΑ στο Τεμπλόνι της Κέρκυρας
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με προσφυγή της ζητούσε από το
Δικαστήριο της ΕΕ να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα, ανεχόμενη λειτουργία του χώρου
υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) Τεμπλονίου (Κέρκυρα) η οποία δεν πληροί
τους όρους και τις προδιαγραφές της περιβαλλοντικής νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 13 της οδηγίας
2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου
2008, για τα απόβλητα και την κατάργηση ορισμένων οδηγιών (ΕΕ 2008, L 312,
σ. 3), καθώς και από το άρθρο 8, στοιχείο αʹ, το άρθρο 11,
παράγραφος 1, και το παράρτημα I της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του
Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων.
Το Δικαστήριο με την απόφασή του της 27ης Απριλίου 2017 (υπόθεση C‑202/16) έκανε δεκτό ότι η Ελληνική Δημοκρατία,
επιτρέποντας, άνευ επαρκούς παρεμβάσεως των αρμοδίων αρχών, την εξακολούθηση
πραγματικής καταστάσεως η οποία προκάλεσε, επί μακρόν, σημαντική υποβάθμιση του
περιβάλλοντος, υπερέβη τα όρια της εξουσίας εκτιμήσεως που της απονέμει το
άρθρο 13 της οδηγίας 2008/98 και, συνεπώς, παρέβη τις υποχρεώσεις που
υπέχει από το άρθρο αυτό.
Όπως επισημαίνεται στην απόφαση του ΔΕΕ, «το συμπέρασμα αυτό
δεν ανατρέπεται από το προβαλλόμενο από την Ελληνική Δημοκρατία επιχείρημα ότι
η κατάσταση του ΧΥΤΑ Τεμπλονίου είναι απότοκος της πληθυσμιακής πυκνότητας της
Νήσου Κέρκυρας και του αριθμού των τουριστών που την επισκέπτονται κατά τους
θερινούς μήνες. Πράγματι, κατά πάγια νομολογία, κράτος μέλος δεν δύναται να
επικαλεσθεί δυσχέρειες πρακτικής, διοικητικής ή οικονομικής φύσεως προκειμένου
να δικαιολογήσει τη μη τήρηση των υποχρεώσεων και των προθεσμιών που τάσσει
οδηγία»
Ενόψει αυτών το Δικαστήριο έκρινε βάσιμη την αιτίαση με την
οποία προβάλλεται παράβαση του άρθρου 13 της οδηγίας 2008/98 και
καταδίκασε την Ελλάδα.
Σχόλια