Εν προκειμένω, με το ως άνω περιεχόμενο, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί, διότι δεν περιέχει σαφή καθορισμό της έννομης σχέσης από την οποία απορρέει η αξίωση προς αποζημίωση της ενάγουσας, ούτε σαφή έκθεση των οικείων πραγματικών περιστατικών, καθώς και των λόγων που θεμελιώνουν κατά νόμο την αξίωση. Ειδικότερα, δεν αποδίδονται συγκεκριμένες παράνομες ενέργειες στα όργανα του Δημοσίου (άρθρα 45, 73 του Κ.Δ.Δ.) από τις οποίες προήλθε η επικαλούμενη ζημία (παύση του εργοστασίου), ούτε υποστηρίζεται ότι η αξίωση προς αποζημίωση θεμελιώνεται σε συγκεκριμένη νόμιμη δυσμενή πράξη των οργάνων της Διοίκησης (βλ. ΣτΕ 1501/2014, 5504/2012), από την οποία (δυσμενή πράξη) να προκύπτει η ανατροπή του κύρους ευμενών διοικητικών πράξεων, λόγω έλλειψης των νόμιμων προϋποθέσεων έκδοσής τους (βλ. ΣτΕ 1650/2015, 3320/2012), πάρα μόνο παρατίθεται αφηγηματικά μία σειρά πραγματικών περιστατικών και ευμενών διοικητικών πράξεων.
Επιπροσθέτως, η ενάγουσα, αν και επικαλείται απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, μετά την έκδοση της οποίας πιθανολογείται, κατά τα ιστορούμενα, η επέλευση της επικαλούμενης βλάβης, εντούτοις, ούτε τον αριθμό αυτής παραθέτει, ούτε το περιεχόμενο αυτής εξειδικεύει. Περαιτέρω, ανεξαρτήτως αυτών, στο δικόγραφο δεν προσδιορίζονται με σαφήνεια ούτε τα παράπονα, αιτιάσεις ή μομφές που αποδίδονται στο εναγόμενο, είτε υπό την εκδοχή ότι αυτό προέβη σε παράνομη πράξη, παράλειψη, υλική ενέργεια, είτε υπό την εκδοχή ότι προέβη σε νόμιμη πράξη, παρά γίνεται μόνο γενικόλογη αναφορά σε αξίωση «δίκαιη, θεμιτή και νόμιμη».
Εξάλλου, τα ως άνω ελλείποντα προσδιοριστικά στοιχεία του
νομίμου λόγου ευθύνης δεν μπορούν να συμπληρωθούν με το υπόμνημα (…), αφού με
αυτό μπορεί να γίνει μόνο ανάπτυξη των ισχυρισμών που περιέχονται στην αγωγή
(άρθρο 138 παρ.1 του Κ.Δ.Δ.). Σε κάθε περίπτωση δε, τα ανωτέρω ελλείποντα
προσδιοριστικά στοιχεία του νόμιμου λόγου ευθύνης δεν μπορούν να συμπληρωθούν
με την παραπομπή σε άλλα έγγραφα ή στο αποδεικτικό υλικό. (πηγή:adjustice.gr)
Σχόλια