Απόρριψη ως απαράδεκτης της συζήτησης αγωγής επειδή το ενημερωτικό έγγραφο για τη διαμεσολάβηση είχε ημερομηνία μεταγενέστερη της κατάθεσης της αγωγής

Ως απαράδεκτη απέρριψε δικαστήριο τη συζήτηση αγωγής για το λόγο ότι το ενημερωτικό έγγραφο που προσκόμισε ο διάδικος για τη δυνατότητα διευθέτησης της διαφοράς μέσω διαμεσολάβησης σύμφωνα με τη διαδικασία που εισήγαγε ο Νόμος 4640/2019, είχε ημερομηνία μεταγενέστερη της κατάθεσης της αγωγής.

Όπως αναφέρει το Πολυμελές Πρωτοδικείο στην απόφαση του, δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία στις διατάξεις του άρθρου 3 παρ.1 και 2 του παραπάνω νόμου, η οποία είναι απαραίτητη για το παραδεκτό της συζήτησης της αγωγής.

Εν προκειμένω, ο ενάγων προσκόμισε με τις προτάσεις του το ενημερωτικό έγγραφο για τη δυνατότητα της διαμεσολάβησης, υπογεγραμμένο μόνο από τον ίδιο και όχι από τον δικηγόρο του, ενώ από το συγκεκριμένο έγγραφο προέκυπτε ότι η ενημέρωσή του έλαβε χώρα μετά την κατάθεση της αγωγής, που έγινε στις 19.2.2020, και συγκεκριμένα στις 13.10.2020.

Το Δικαστήριο τονίζει στην απόφαση του ότι κατά τη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 2 Ν. 4640/2019 , ο πληρεξούσιος δικηγόρος οφείλει να ενημερώσει τον εντολέα του εγγράφως για τη δυνατότητα διαμεσολαβητικής διευθέτησης της διαφοράς πριν από την προσφυγή στο Δικαστήριο, ήτοι πριν από την κατάθεση της αγωγής, το δε οικείο ενημερωτικό έγγραφο, το οποίο πρέπει να υπογράφεται τόσο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο όσο και από τον εντολέα του,  δύναται μεν να προσκομιστεί το αργότερο μέχρι τη συζήτηση της υπόθεσης και επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης αυτής,  θα πρέπει, όμως, να προκύπτει από αυτό ότι η έγγραφη ενημέρωση περί δυνατότητας διαμεσολαβητικής διευθέτησης της διαφοράς έλαβε χώρα πριν την κατάθεση της αγωγής και όχι σε μεταγενέστερο αυτής χρονικό σημείο.

Σύμφωνα με την απόφαση, «η αποδοχή, άλλωστε, της τελευταίας αυτής δυνατότητας θα ήταν αντίθετη όχι μόνο στο γράμμα της εν λόγω διάταξης, αλλά και στον προφανή σκοπό της, που είναι η ενημέρωση για τη δυνατότητα διαμεσολαβητικής διευθέτησης της διαφοράς, πριν ο εν δυνάμει διάδικος καταθέσει την αγωγή του, ώστε να αποτραπεί η προσφυγή του στο δικαστήριο. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της αγωγής».

(α' δημοσίευση απόφασης ΠΠρΘεσσ 1045/21: Τ.Ν.Π. Νomos)

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Εξαιρετικά επικίνδυνη διασταλτικής ερμηνείας απόφαση:
Πρώτον, το γράμμα του νόμου δεν αποσαφηνίζει πότε συντάσσεται το έντυπο (προσοχή: Άλλο η ενημέρωση περί διαμεσολάβησης και άλλο η σύνταξη του εντύπου ενημέρωσης. Στο κάτω κάτω, δια του εντύπου, ο διάδικος απλώς δηλώνει ότι ενημερώθηκε για την δυνατότητα σε χρόνο αόριστο, η δε ενημέρωση δεν σημαίνει ότι έλαβε χώρα την ημέρα βεβαίωσης του γνησίου της υπογραφής του επί του εντύπου).
Δεύτερον, μετά την τροποποίηση και προσθήκη της δυνατότητας προσκομιδής μέχρι και τις προτάσεις, προφανώς ο ο νομοθέτης θα διευκρίνιζε λεκτικά ότι το έντυπο, εν τούτοις, πρέπει να έχει συνταχθεί πριν την κατάθεση της αγωγής.
Τρίτον, σε αρκετές περιπτώσεις συναδέλφων (το έχω πράξει και εγώ), ακριβώς επειδή το καταθέτουμε με την αγωγή, βάζουμε ως ημερομηνία την ημερομηνία κατάθεσης της αγωγής. Άρα, υπάρχουν περιπτώσεις που συντάχθηκε την ίδια ημέρα με την κατάθεση του δικογράφου. Εάν ο νομοθέτης, επεδίωκε οπωσδήποτε την σύνταξη πριν, θα το όριζε ρητά.
Τέλος, ακόμη και η τελολογική ερμηνεία που κάνει η απόφαση είναι αυθαίρετη: Ούτως ή άλλως, η διαμεσολάβηση μπορεί να λάβει χώρα έως και την συζήτηση της αγωγής. Η δε επιβάρυνση των Δικαστηρίων δεν έχει να κάνει τόσο με τις καταθέσεις δικογράφων όσο με την πρόοδο των διαδικασιών αυτών (ιδίως στη νέα τακτική).
Γενικά, νομίζω ότι μία ακόμη απόφαση υπερέβη το γράμμα αλλά κυρίως την ουσία και τον πρακτικό προσανατολισμό του νόμου και του θεσμού, θέτοντας σε κίνδυνο αρκετές αγωγές χωρίς να υφίσταται αντίστοιχη ουσία.
Ελπίζω νεότερη ή ανώτερη νομολογία να επανέλθει και να ερμηνεύσει πιο ψύχραιμα (και ουσιαστικά) την διάταξη.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Διερωτάται κανείς ποια μπορεί να είναι η διαδικαστική πορεία μιας υπόθεσης εάν κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της αγωγής λόγω μεταγενέστερης σύνταξης του ενημερωτικού εντύπου. Χρονομηχανή δεν έχει εφευρεθεί ακόμα, συνεπώς δε θα μπορεί να καταρτιστεί τέτοιο έντυπο με ημερομηνία προγενέστερη της αγωγής. Η επίσπευση της συζήτησης από τον επιμελέστερο διάδικο θα προσκρούσει στο ίδιο εμπόδιο, δηλαδή στο ότι δεν έγινε η έγγραφη ενημέρωση πριν την κατάθεση του εισαγωγικού δικογράφου. Καταλήγουμε λοιπόν εμμέσως στο απαράδεκτο της ίδιας της αγωγής, αφού λογικά αυτή δε θα μπορεί ποτέ να συζητηθεί, πράγμα όμως που δε θέλησε ο νομοθέτης, ο οποίος δεν καθιέρωσε με τον ν. 4640/2019 τέτοιο απαράδεκτο! Όπως ορθά αναφέρει ο προηγούμενος σχολιαστής, τα Δικαστήρια οφείλουν να ερμηνεύσουν τη διάταξη με λιγότερη τυπολατρία προκειμένου να διασωθεί η ουσιαστική λειτουργία του θεσμού και να μην καταντήσει ένα απλό τείχος αποθάρρυνσης του οικονομικά αδύναμου πολίτη από την προσφυγή στη Δικαιοσύνη.
Ο χρήστης Sot είπε…
Όντας και ο ίδιος διαμεσολαβητής, έχει πολλάκις υποπέσει στην αντίληψή μου ότι η (φερομένη) σύνταξη και υπογραφή του εγγράφου περί ενημέρωσης σχετικά με την δυνατότητα ή υποχρέωση υπαγωγής της διαφοράς σε Διαμεσολάβηση, συντάσσεται από πολλούς επισπεύδοντες - ενάγοντες σε ημερομηνία ταυτόχρονη με την κατάθεση της αγωγής.Όπως ορθώς επισήμαναν οι προγενέστεροι σχολιαστές και όπως προκύπτει έμμεσα πλην σαφώς από το γράμμα του Νόμου, ο Νομοθέτης δεν όρισε συγκεκριμένο χρονικό σημείο που πρέπει να συντάσσεται το σχετικό έγγραφο, δεδομένου ότι αυτό έχει απλώς αποδεικτικό και όχι συστατικό χαρακτήρα (ήτοι απλώς αποδεικνύει ότι έλαβε χώρα η ενημέρωση, χωρίς να προσδιορίζει τον χρόνο αυτής, καθώς μπορεί να έχει γίνει και προγενέστερα, προφορικώς). Η συγκεκριμένη απόφαση, πέραν από εσφαλμένη, καταδεικνύει για μια ακόμη φορά το έλλειμα γνώσης Ουσιαστικού Δικαίου από το οποίον πάσχει η πλειοψηφία των νεώτερων σε ηλικία Ελλήνων Δικαστών, ως και την πλήρη ευθυνοφοβία και τυπολατρία που τους διέπει. Καλώς ή κακώς όμως, κάθε Λειτουργός της Δικαιοσύνης (και όχι απλώς ανώτερος δημόσιος υπάλληλος), ως οι Δικηγόροι και ιδίως οι Δικαστές, οφείλουν να αποδίδουν ουσιασιαστική, διανεμητική, Δικαιοσύνη. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Τότε κύριοι και κυρίες, ευθαρσώς, είτε ομολογείστε την έλλειψη θάρρους και γνώσεων (και παραιτηθείτε...) είτε μελετήστε περί Δικαίου και Δικαιοσύνης και όχι μόνον δικογραφίες και 7 μέρες TV... O tempora, o mores...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Δεν έχουμε πια δικαστές αλλά δημοσίους υπαλλήλους. Η έννοια "ερμηνεία του νόμου" έχει περιοριστεί στην απλή ανάγνωση του. Η εκδοχή που υποστήριξαν δημιουργεί ένα πλήρες και μόνιμο αδιέξοδο, που καθιστά άχρηστο το εισαγωγικό δικόγραφο και το εξουδετερώνει πλήρως, χωρίς να του δίνει δυνατότητα θεραπείας του, για ένα λόγο εντελώς επουσιώδη. Έτσι δεν προωθείται ο θεσμός της διαμεσολάβησης, που είναι ο σκοπός της διάταξης, τον οποίο θεσμό σημειωτέον στηρίζω και υπηρετώ ως διαμεσολαβητής με όλες μου τις δυνάμεις.
Ο χρήστης hellasatt είπε…
Κάποιοι παίζουν με το ψωμί μας...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Οι δικαστές έχουν καταντήσει νεροκουβαλητές και άβουλοι εκτελεστές της κάθε σαχλαμάρας που θα ψηφίσουν οι αδαείς "νομικοί" που ουδέποτε έχουν πατήσει σε δικαστήρια. Ο πολίτης επιβαρύνεται, ο δικηγόρος ταλαιπωρείται και η "δικαιοσύνη" έχει καταντήσει μια ακριβή και βαριεστημένη ηλικιωμένη πόρνη που σε καμία περίπτωση δεν αξίζει ούτε τα λεφτά της ούτε την ηδονή (απονομής δικαίου) που σου προσφέρει..