Παράλογη αποχή σε μια παράλογη εποχή

Του Γιώργου Καζολέα, δικηγόρου
Σε μια δυσμενή οικονομικά εποχή, πολιτικά και κοινωνικά ασταθή, οι δικηγόροι συμπλήρωσαν τρεις μήνες αδιάλειπτης αποχής από τα καθήκοντά τους διαμαρτυρόμενοι για ένα προσχέδιο ασφαλιστικού που αυξάνει τις εισφορές τους. Οι ηγεσίες των δικηγορικών συλλόγων έκριναν ότι η καθολική αποχή διαρκείας είναι το σωστό και πρόσφορο μέσο
αντίθεσης στη νέα ασφαλιστική ρύθμιση. Η επιλογή ωστόσο του μέσου αντίθεσης και διαμαρτυρίας πρέπει να διακρίνεται από την αρχή της αναλογικότητας. Με απλά λόγια, με αυστηρή αποχή διαρκείας (όχι κατάθεση δικογράφων, όχι δικαστήρια) να αξιολογείται τι είναι πιθανό να κερδίσεις και τι είναι σίγουρο ότι θα χάσεις.
Για την εκτίμηση του πρώτου, έχεις οδηγό το παρελθόν, τι πέτυχες δηλαδή με τις αποχές που κάνεις κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό σε συνάρτηση με το αν θεωρείς ότι η συγκεκριμένη ηγεσία του Υπουργείου θέλει να σε ακούσει, να σε λάβει υπόψη της και να συζητήσει με την ελπίδα (σου) να υποχωρήσει σε κάποια σημεία και να σου ζητήσει να υποχωρήσεις εσύ σε κάποια άλλα. Το δεύτερο έχει να κάνει και με το αν και τι προτείνεις κι εσύ. Και στα δύο η εμπειρία είναι αρνητική πέρα από κάθε αμφισβήτηση.
Η αποχή όμως συνεχίζεται επί τρίμηνο και με αβέβαιη τη λήξη της με μόνο επιχείρημα την τιμή των όπλων και έναν κάποιον αγώνα που στην πραγματικότητα είναι αυτοχειρία. Γιατί όταν αγωνίζεσαι απέχοντας και όλοι γύρω σου απέχουν κι αυτοί από την αποχή σου, αδιαφορώντας να την αντιληφθούν και να την νιώσουν, τότε ποιο είναι το πρόσφορο του αγώνα σου; Και μήπως αυτή η τιμή των όπλων είναι πολύ ακριβή για το μαχόμενο δικηγόρο που δεν θέλει απλά και μόνο να δουλέψει, αλλά έχει ανάγκη να δουλέψει, και γιατί κανένα κράτος ή εργοδότης δεν θα του προσφέρει αυτό που μόνο η προσωπική του εργασία μπορεί;
Η αποχή διαρκείας ελευθέρων επαγγελματιών ενέχει έναν παραλογισμό. Σε αντίθεση με την απεργία των μισθωτών που απέχουν από το να προσφέρουν την υπηρεσία τους στον εκάστοτε εργοδότη τους και στερούνται για το διάστημα αυτό το μισθό τους, και οι οποίοι μετά το τέλος της απεργίας τους θα ξαναγυρίσουν στις θέσεις τους και θα περιμένουν τον επόμενο μισθό τους, οι ελεύθεροι επαγγελματίες απέχοντας από τα καθήκοντά τους υποσκάπτουν την ίδια την επαγγελματική τους ύπαρξη. Κι αυτό γιατί η εργασία τους δεν είναι εκ προοιμίου εξασφαλισμένη, αντιθέτως είναι εξαρτώμενη από διάφορους αστάθμητους παράγοντες και αβέβαια γεγονότα, καθιστώντας αβέβαιο και το εισόδημά τους.
Για παράδειγμα, στην τωρινή αποχή, όπου το δικαστικό έτος ουσιαστικά έχει χαθεί και μαζί του οι περισσότερες δικάσιμοι των μηνών αιχμής, ο δικηγόρος θα πρέπει να περιμένει να έρθει ο Οκτώβριος, καθώς στους θερινούς μήνες οι δικάσιμοι λιγοστεύουν. Και κανείς δεν μπορεί να του εγγυηθεί ότι και τότε θα του επιτραπεί να δουλέψει, αν δεν αποφασίσουν τα συλλογικά όργανα ακόμα μία αποχή για ένα νέο κώδικα ή για ένα ακόμα βλαπτικό νομοσχέδιο.
Ο παραλογισμός έγκειται στο πραγματικό γεγονός της αποστέρησης του επαγγελματία από τον πραγματικό χρόνο εκτέλεσης της εργασίας του. Όταν πλέον, από τους 12 μήνες του χρόνου, σου επιτρέπεται να εργαστείς 5 μήνες, φτάνεις στο παράλογο αποτέλεσμα να έχεις έξοδα (φορολογία, ασφαλιστικές εισφορές, λειτουργικά) 12 μηνών που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις με εισοδήματα 5 μηνών.
Δεν είναι λοιπόν αγώνας να ξυπνάς κάθε πρωί και να αναβάλλεις τη δουλειά σου για μακρινές δικασίμους, θεωρώντας ότι έτσι κάποιους ενοχλείς, ενώ εκείνοι στην καλύτερη περίπτωση σφυρίζουν αδιάφοροι. Δεν έχει λογική η αντίδραση σε ένα ασφαλιστικό σύστημα με παράλογα υψηλές εισφορές μέσω μιας προφανώς ατελέσφορης και εξοντωτικής αποχής. Κάθε αγώνας άλλωστε πρέπει να κρίνεται από το αποτέλεσμα και το τελευταίο είναι και σε αυτή την περίπτωση αναπόφευκτα ορατό.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Και τι προτείνετε ως μέτρο αντίδρασης/πίεσης αντί της αποχής;
Ή μήπως να τα δεχτούμε όλα αρκεί να μπορούμε να κάνουμε την δουλειά μας;
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αυτή είναι η αποστολή των αντιπροσωπευτικών συλλογικών οργάνων. Να αποφασίζουν το κατάλληλο μέσο που θα φέρει το πιο ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Και γι αυτό κρίνονται. Η λογική σας είναι ότι πρέπει να κάνουμε κάτι, οτιδήποτε, κι ας είναι και εναντίον μας; Γ.Κ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Δεν είναι πλέον καθόλου αντιπροσωπευτικά τα συλλογικά μας όργανα.
Δεν εκκινούμε όλοι από την ίδια αφετηρία όταν απέχουμε. Αλλο ο καθημερινά μαχόμενος δικηγόρος , άλλο ο δικηγόρος του Δημοσίου ή των ΟΤΑ ,ΝΠΔΔ κλπ. κλπ., ο οποίος κάθε μήνα εισπράττει τον μισθό του είτε απεργεί είτε όχι.
Γι΄αυτό καλό θα ήταν όσοι δικηγόροι ανήκουμε στήν πρώτη παραπάνω κατηγορία, να αρχίσουμε να....ψαχνόμαστε για καλύτερη αντιπροσώπευση ,μέσα από δικές μας συλλογικές κινήσεις.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Η λογική μου είναι ότι πέρα από την καθολική αποχή δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Για αυτό σας ρώτησα αν έχετε στο μυαλό σας κάποιο άλλο μέτρο. Όποια κίνηση και να κάνεις είναι από λίγο έως πολύ εναντίον σου. Ακόμη και η απεργία των εργαζομένων(που δίνετε ως παράδειγμα) είναι εναντίον τους καθώς στερούνται το μισθό τους κατά την διάρκεια της.
Ο χρήστης Veltsos είπε…
οχι να κανουμε αποχη μεχρι να κλεισουμε τα γραφεια μας γιατι ορισμένοι θέλουν να το παίξουν 300 του Λεωνιδα μην τσαλακωθει το πετο τους...και αρκετοι από αυτους τους ορισμένους είνει ειτε έμμισθοι είτε δεν ασκουν πραγματική δικηγορία (ξέρω ουκ ολίγες περιπτωσεις) και καθονται και διατηρουν την αδεια για παρασημο.. εν πασει περιπτωσει δεν ανεχομαι να μου επιβάλει αντισυνταγματικά κανένας άλλος, συναδελφος ή μη ,αν θα δουλέψω ή όχι την στιγμη μαλιστα που ο Συλλογος δεν έχει ουτε ενα αποθεματικο για να μας ενισχύσει...συνεπώς τα μαζευω και φευγω από αυτην την τρελη χωρα που θα μας απαγορευουν με το έτσι θελω την εργασία.Παρακαλω να δημοσιευτει γιατι και αλλες φορες δεν δημο0σιευεται σχόλια
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Για όσους δυσανασχετούν με την αποχή θα ήθελα να αναλογισθούν: 1. Την δυσκολία να συντονισθούν τόσοι Σύλλογοι σε ένα κοινό μέσο αντίδρασης, όπως απέδειξαν παλιότερα άλλες κινητοποιήσεις μας, όπου η Περιφέρεια απείχε και η Αθήνα διαφοροποιείτο, 2. Αν είχαμε καταφέρει να ενωθούμε για να συνεχίσουμε την αποχή για τον ΚΠολΔ δεν θα την "τραβούσαμε" ομοίως, 3. Την εκφύλιση των πορειών μετά την μεγαλειώση πορεία της Αθήνας και των κινητοποιήσεων σε ανοιχτούς χώρους (Υπουργείο Δικαιοσύνης) όπου η συμμετοχή έφθινε διαρκώς, 4. Την αντίρρηση πολλών συναδέλφων που ασχολούνται μόνο με διοικητικό ή μόνο με φορολογικό δίκαιο να απέχουμε από τις συγκεκριμένες και μόνο υποθέσεις, 5. Το γεγονός ότι είμαστε πολύ "διαφορετικοί" μεταξύ μας δηλ. δικηγόροι επαρχίας με δικηγόρους μεγάλων πόλεων, δικηγόροι εταιριών και δικηγόροι μεμονωμένοι, δικηγόροι με έμμισθη εντολή και δικηγόροι με ατομική πελατεία κλπ. Τέλος όλοι οι συνάδελφοι είχαν και έχουν την δυνατότητα να συγκαθορίσουν την τύχη των κινητοποιήσεών μας μέσω των προτάσεών τους στις Γενικές Συνελεύσεις και τα διοικητικά συμβούλια των Συλλόγων μας (όπου δεν είδαμε να εκφράζεται αντίλογος).