Του Ιωάννη Ελ.Κυμιωνή, Δικηγόρου* Ι. Μετά
το μεγάλο σοκ στην κοινωνία μας από το
απίστευτο περιστατικό στην Αρτα, όταν η μόλις 5,5 μηνών ονοματοδοτημένη κατά
Θεία εκκλησιαστική οικονομία μετά θάνατον Λυδία βρέθηκε νεκρή λόγω ασφυξίας και
θερμοπληξίας δεμένη στο παιδικό κάθισμα μέσα στο αυτοκίνητο του 37χρονου πατέρα
της, επειδή εκείνος τήν ...ξέχασε (!) επί 8ωρο εκεί, στην δημόσια συζήτηση
παρουσιάσθηκε μετά την αναφορά
στο «Σύνδρομο του ξεχασμένου μωρού» μία πληθώρα συνδρόμων – λιγότερο γνωστών ή
και άγνωστων στην κοινή γνώμη στην πλειονότητά τους. Ολοι είχαμε πχ ακούσει για
το εργασιακό σύνδρομο εξουθένωσης / burn-out, το αυχενικό, σε μία πολύκροτη
συνεχιζόμενη δίκη το τρέχον διάστημα το σύνδρομο Μυνχάουζεν, οι περισσότεροι
είχαμε κατά νου τα σύνδρομα της Στοκχόλμης, αυτισμού, Ασπεργκερ, γονικής
αποξένωσης, ανήσυχων ποδιών, χρόνιας κοπώσεως, ευερέθιστου εντέρου,
πολυκυστικών ωοθηκών, αλλά πράγματι σύνδρομο τι είναι; Ολοι μάθαμε ότι με
ιατρική έννοια σύνδρομο είναι το άθροισμα κλινικών συμπτωμάτων και ευρημάτων,
που εκδηλώνονται ως μία συγκεκριμμένη παθολογική κατάσταση, αν και η άμεση ιατρική
αιτία δεν είναι κατανοητή.
Μήπως λοιπόν στον ειδικότερο επαγγελματικό και επιστημονικό χώρο της Δικηγορίας πλέον
είναι η ώρα να αναγνωρίσουμε και το από έτη υφέρπον ... κλαδικό «Σύνδρομο του
ξεχασμένου Δικηγόρου»;
ΙΙ. Πολλοί
Συνάδελφοι σε στιγμές αυτοελέγχου και αυτοσυνειδησίας διαπιστώνουν ότι πάσχουν
από «κάτι» σαν αυτό το Σύνδρομο, αλλά ακόμα δεν έχει εξετασθεί και ερευνηθεί ιατρικώς και δεν έχει ανακαλυφθεί η κατάλληλη
φαρμακευτική ή άλλη αγωγή για την αντιμέτωπισή του. Συμπτώματα του Συνδρόμου εμπειρικώς
όλοι οι Συνάδελφοι διαπιστώνουμε ότι είναι η πλήρης θεσμική υποβάθμιση του Κλάδου,
η διαρκής και παντοειδής προσβολή της επαγγελματικής αξιοπρέπειας και τιμής
τόσο από τους πελάτες-Εντολείς, όσο κυρίως ... μεταξύ μας (!), η σταθερά
διογκούμενη έως εξαφάνισης μείωση της δικηγορικής ύλης και ο περιορισμός συνακόλουθα των μέσων βιοπορισμού, η
καθήλωση των αμοιβών, η αύξηση με
κρατική έως προθέσεως (!) αδιαφορία των ανελαστικών επαγγελματικών δαπανών, η
διατήρηση παρά τις μνημονιακές υποχρεώσεις του συντελεστή ΦΠΑ των δικηγορικών
υπηρεσιών σε ... ουράνια (!) επίπεδα, η
εξωπραγματική αύξηση των ούτως ή άλλως
μη ανταποδοτικών ασφαλιστικών εισφορών(οι παλαιότεροι ίσως ενθυμούνται τις
εισφορές στο Ταμείο Νομικών υπέρ ΚΕΑΔ, που όλοι συν τω χρόνω διαπιστώσαμε απλά ως
... «ΚΑΙΑΔ-α» των χρημάτων μας...), η με κάθε ευκαιρία αποδυνάμωση του ρόλου των Δικηγόρων και η
απονεύρωση του λόγου των Συλλογικών Φορέων τους, η τραγική
κατάρρευση των προσωπικών προσδοκιώνπερί
το επάγγελμα, η απογοήτευση από την μη επαγγελματική αποτύπωση της
αναγνώρισης των ακαδημαϊκών και
πανεπιστημιακών προσόντων και δεξιοτήτων, τα αναφαινόμενα επαγγελματικά
αδιέξοδα και τελικώς η αίσθηση της
εξώθησης από τον ίδιο τον
επαγγελματικό Κλάδο και της
αναζήτησης άλλου επαγγέλματος! Και λύση, θεραπευτική, φαρμακευτική ή άλλη, δεν
φαίνεται στον ορίζοντα – ούτε με γενόσημο ή έστω placebo! Ούτε με εναλλακτικές
θεραπείες, ομοιοπαθητικά φάρμακα, φρουτοφαγίες κτλ. Οι ελάχιστες αναληφθείσες
πρωτοβουλίες (λχ το άπαξ «600άρι» την πρώτη περίοδο του κορονοϊού, ο διορισμός
ως δικαστικός αντιπρόσωπος στις Εθνικές Εκλογές, οι αναθέσεις Υποθέσεων μέσω Νομικής Βοήθειας, η τοποθέτηση στα
Ασφαλιστικά Ταμεία για την γρήγορη έκδοση συνταξιοδοτικών αποφάσεων, οι ένορκες
βεβαιώσεις ενώπιον Δικηγόρων κά) μάλλον είναι απλό «ξεμάτιασμα» και γητειά,
όταν απαιτείται πολλαπλή αξονική τομογραφία!...
ΙΙΙ. Ποία
η αντιμετώπιση του Συνδρόμου; Ποία η λύση; Η Επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Οχι από έλλειψη γνώσης ούτε από απόγνωση, αλλά από κυνική αδιαφορία...
[Ελπίζω να έγινε αντιληπτό ότι το ανωτέρω
δεν είναι επιστημονική αναφορά – εάν είναι, αφιερώνω από τώρα το σχετικό ... Νόμπελ
Ιατρικής στους Φορείς Εκπροσώπησης του Κλάδου μας – να τό χαίρονται!...]
*O Ιωάννης Κυμιωνής είναι Δικηγόρος ΔΣΑ – Έμμισθος Δικηγόρος Τμήματος
Δικαστηρίων ΔΝΥ ΔΥΠΑ/τ.ΟΑΕΔ, Πιστοποιημένος Διαμεσολαβητής, LL.M., LL.M., ΥΔ Παντείου Πανεπιστημίου
Δείτε την αρθρογραφία του Ιωάννη Κυμιωνή εδώ
[Σημείωση: Οι απόψεις που
εκφράζονται στα άρθρα είναι προσωπικές-του εκάστοτε αρθρογράφου/συντάκτη- και
δεν συμφωνούν απαραίτητα με τις απόψεις και θέσεις της ιστοσελίδας]
Σχόλια