Ανταγωνισμός - Αγωγή αποζημίωσης - Σπουδαίο νομικό ζήτημα - Υποχρέωση ενημέρωσης τραπεζών (ΣτΕ)

ΣτΕ 2796/2015 (Δ/7μ): Η λήξη ενός νομικού μονοπωλίου δεν συνεπάγεται, κατά κοινή πείρα, άμεση απώλεια της δεσπόζουσας θέσης στην οικεία αγορά, αφού η ανάπτυξη πραγματικού ανταγωνισμού από φορείς παροχής πρόσβασης σε εναλλακτικά δίκτυα, και μάλιστα με την κατάλληλη ικανότητα και γεωγραφικό εύρος απαιτεί χρόνο. Η διατήρηση πάντως, μετά την κατάργηση των αποκλειστικών ή ειδικών δικαιωμάτων, υψηλού μεριδίου αγοράς από τους τηλεπικοινωνιακούς οργανισμούς που στο παρελθόν ήταν φορείς των εν λόγω δικαιωμάτων δεν ήταν αρκετή από μόνη της, για να τους εξασφαλίσει δεσπόζουσα θέση στην ίδια αγορά. Τούτο συνάγεται και από το περιεχόμενο των

άρθρων 2 παρ 4 της Οδηγίας 92/44, 2 παρ 10 πδ 40/96 και 8 παρ 7 ν 2867/00, από τα οποία προκύπτει ότι ο χαρακτηρισμός από την αρμόδια ρυθμιστική αρχή ενός τηλεπικοινωνιακού οργανισμού ως έχοντος σημαντική θέση στην αγορά δεν είναι ισοδύναμος με τον χαρακτηρισμό του ως επιχείρησης με δεσπόζουσα θέση στην ίδια αγορά. Η ύπαρξη συνεπώς επαρκούς ανταγωνισμού δεν είναι επαρκής συνθήκη για την, άνευ ετέρου, απαλλαγή των παραγόντων της οικείας αγοράς, εφ’ όσον κατέχουν σημαντική θέση σ’ αυτήν, από την υποχρέωση τήρησης των εναρμονισμένων αρχών τιμολόγησης και κοστολόγησης στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών ανοικτού δικτύου. Κατ’ ακολουθίαν, οι κανόνες της παροχής ανοικτού δικτύου και του ανταγωνισμού συνιστούν δύο διαφορετικά συστήματα νομικών κανόνων, τα οποία είναι συνεπή το ένα προς το άλλο και συμπληρωματικά μεταξύ τους, χωρίς, όμως, η εφαρμογή του ενός να έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό της εφαρμογής του άλλου, η δε συμμόρφωση των επιχειρήσεων που ασκούν δραστηριότητες στον τομέα των τηλεπικοινωνιών προς τους κανόνες του ενός από τα ανωτέρω συστήματα κανόνων δεν τις απαλλάσσει από το καθήκον συμμόρφωσης και προς τους κανόνες του άλλου.

ΣτΕ 2816/2015 (Α/7μ): Νομοθετικές μεταβολές στην οργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών που δυσχεραίνουν τον καθορισμό του προσώπου κατά του οποίου πρέπει να στραφεί κατ’ άρθρο 72 ΚΔΔ η αγωγή αποζημιώσεως δεν επιτρέπουν την μεταβολή από τον δικαστή της αγωγής αποζημιώσεως του δικογράφου της ως προς τον καθ’ ου στρέφεται αυτή, είναι δε διάφορο το ζήτημα αν η αποτυχία παροχής ένδικης προστασίας εξ αιτίας των μεταβολών αυτών και η, εξ αυτού του λόγου πρόκληση ζημίας μπορεί να προκαλέσει ευθύνη του Δημοσίου υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ

ΣτΕ 2919/2015 (Στ): Από το περιεχόμενο του εισαγωγικού δικογράφου της δίκης και μόνο δεν μπορεί να συναχθεί ότι με την αίτηση τίθεται σπουδαίο νομικό ζήτημα, κατ’ άρθρο 53 παρ 3 πδ 18/89 (τροπ 35 ν 3772/09), έλλειψη που δεν μπορεί να καλυφθεί εκ των υστέρων με άλλο δικόγραφο του αναιρεσείοντος.

ΣτΕ 2857/2015 (Δ/7μ): Βάσει των γενικών αρχών που έχουν θεσπισθεί με την 2501/02 απόφαση του Διοικητή της ΤτΕ, οι τράπεζες πρέπει να παρέχουν κατάλληλη και σαφή ενημέρωση στους αντισυμβαλλομένους τους για τις παρεχόμενες υπηρεσίες και τα προϊόντα τους. (ste.gr)