Kαθυστέρηση εκδίκασης ποινικής υπόθεσης και επιδίκαση ηθικής βλάβης από το ΕΔΔΑ κατά της Ελλάδας

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δικαίωσε σε πρόσφατη του απόφαση (2/12/2014) πολίτη που προσέφυγε κατά της Ελλάδας αναφορικά με το δικαίωμα πρόσβασης στη Δικαιοσύνη. Η υπόθεση προέκυψε μετά από προσφυγή (αρ. προσφυγής 63300/09) την οποία κατέθεσε κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας ένας Έλληνας υπήκοος, ο οποίος προσέφυγε στο Δικαστήριο επικαλούμενος παραβιάσεις του άρθρου 6§1 της Σύμβασης (ΕΣΔΑ) όσον αφορά το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο και εκδίκασης της υπόθεσής του εντός λογικής προθεσμίας.

Στην προκείμενη περίπτωση ο προσφεύγων είχε ασκήσει έγκληση με παράσταση πολιτικής αγωγής για τέλεση ποινικών αδικημάτων (κακουργημάτων) και μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία εν τέλει ο Άρειος Πάγος αναίρεσε το αναιρεσιβληθέν βούλευμα και επαναχαρακτήρισε την αξιόποινη πράξη σε πλημμέλημα. Εν συνεχεία τερμάτισε την ποινική δίωξη που αφορούσε τα πραγματικά περιστατικά που έλαβαν χώρα το 2001 λόγω παραγραφής. Στην απόφαση του το Δικαστήριο παρατηρεί ότι «στην υπό κρίση υπόθεση, η πολιτική αγωγή που άσκησε ο προσφεύγων στις 16 Αυγούστου 2004 έμεινε εκκρεμής ενώπιον των δικαστηρίων για μεγάλο χρονικό διάστημα - περίπου πέντε ετών όσον αφορά τις πράξεις που τελέστηκαν το 2001 και πεντέμισι ετών όσον αφορά τις πράξεις που τελέστηκαν το 2004- πριν διαπιστώσουν αντίστοιχα το Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου και το Πλημμελειοδικείο Αθηνών, σύμφωνα με την οικεία νομοθεσία, την παραγραφή των εν λόγω αδικημάτων. Επομένως, οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν κατά τη διαδικασία ενώπιον των αρμοδίων δικαστικών οργάνων είχαν ως συνέπεια να μην μπορεί να εκδοθεί απόφαση για το αίτημα αποζημίωσης του προσφεύγοντος από τα ποινικά δικαστήρια».

Επίσης το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του το επιχείρημα της Ελληνικής Κυβέρνησης ότι «η υπό κρίση παραγραφή οφείλεται στον επαναχαρακτηρισμό των επίδικων κακουργημάτων σε πλημμελήματα από τον Άρειο Πάγο, στοιχείο που είχε ως συνέπεια τη σύντμηση της προθεσμίας παραγραφής. Ωστόσο, το Δικαστήριο θεωρεί ότι το γεγονός αυτό αφορά μόνον τον τρόπο με τον οποίο οι δικαστικές αρχές εξέτασαν την επίδικη υπόθεση. Από το φάκελο δεν προκύπτει καμία ευθύνη του προσφεύγοντος ως προς το θέμα αυτό. Το Δικαστήριο κρίνει επομένως ότι δεν ευθύνεται ο προσφεύγων για τον επαναχαρακτηρισμό των επίδικων πράξεων και τη συνακόλουθη σύντμηση της προθεσμίας παραγραφής. Κατόπιν των ανωτέρω, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6§1 της Σύμβασης σχετικά με το δικαίωμα του προσφεύγοντος για πρόσβαση σε δικαστήριο».

Κατόπιν αυτού το Δικαστήριο έκρινε ότι ο προσφεύγων υπέστη ηθική βλάβη λόγω της παραβίασης του δικαιώματός του για πρόσβαση σε δικαστήριο το οποίο προστατεύεται από το άρθρο 6 της Σύμβασης, ότι η ηθική βλάβη δεν αποζημιώνεται επαρκώς από τη διαπίστωση της παραβίασης και επομένως συντρέχει λόγος να επιδικάσει στον προσφεύγοντα το ποσό των 3.500€ λόγω ηθικής βλάβης, συν κάθε ποσό που μπορεί να οφείλεται ως φόρος. (legalnews24.gr)