Αγαπητοί συνάδελφοι,
Εντάξει, είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι. Και
αγανακτισμένοι και θιγμένοι. Έχουμε δίκιο και θέλουμε επιτέλους να παλέψουμε
για να το βρούμε. Πρώτη φορά βγήκαμε στους δρόμους. Πρώτοι εμείς ξεκινήσαμε τις
αντιδράσεις και είμαστε οι δυναμικότεροι όλων στο σύνθημα και συντονισμό του
αγώνα και στην αποφασιστικότητα. Ως εδώ όλα καλά και μπράβο μας και εύχομαι να
συνεχίσουμε με την ίδια πυγμή και αποφασιστικότητα για όσο χρειασθεί.
Όμως οι αγώνες δεν κερδίζονται μόνο με αποφασιστικότητα ούτε
με νηστικούς και εξαθλιωμένους στρατούς. Θέλει μυαλό και στρατηγική. Γιατί
μπορεί να χρειασθεί να πολεμήσουμε πολύ καιρό. Είμαστε οι μόνοι που
πραγματικά απέχουμε πλήρως από την κύρια εργασία και πηγή εσόδων μας. Οι
μηχανικοί όλο ηχηρές δηλώσεις αλλά αλωνίζουν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΤΕΕ
και οι ανακαινίσεις, τα πιστ/κά και όλες οι άλλες εργασίες τους γίνονται
κανονικά (ακόμα και στα κτηματολόγια εξυπηρετούν αντί δικηγόρων), οι λογιστές
λένε ότι "Θα" απέχουν από τις δηλώσεις
(απ'το "θα" μέχρι την πράξη απέχει πολύ), οι γιατροί δεν το
συζητάμε, οι συμβολαιογράφοι έξυπνα απέχουν τις καθημερινές
και κάνουν κανονικά συμβόλαια με ημερομηνία σαββατοκύριακου και πάει
λέγοντας. Όσο για τους αγρότες, μας βάζουν τα γυαλιά σε όλα. Ξέρουν και να
πιέσουν και να βγάλουν το μεροκάματο. Πιέζουν πολύ αποτελεσματικά με τα μπλόκα,
αλλά παράγουν και πουλούν κανονικά τα προϊόντα τους (έστω όσα παράγονται αυτήν
την εποχή). Και όχι μόνο αυτό. Προβάλλουν πλήρως τις θέσεις τους, επικοινωνιακά
είναι έτη φωτός μπροστά και το κυριότερο έχουν πλήρη και διαφανή ατζέντα με
σαφώς καθορισμένα αιτήματα για ΟΛΑ τα φλέγοντα θέματά τους χωρίς διάκριση:
ασφαλιστικό-φορολογικό-κόστος παραγωγής. Λένε: θέλουμε τόσες εισφορές, τόση
φορολογία, τόσο αφορολόγητο, τόσο ΦΠΑ και που ακριβώς.
Κι εμείς τι κάνουμε ; Κάθε εβδομάδα το σώμα ακούει να
επαναλαμβάνεται η ίδια φράση: "η συντονιστική ομόφωνα αποφάσισε τη
συνέχιση της αποχής προς απόσυρση του ασφαλιστικού προσχεδίου ...κλπ.". Τι
θα πει ομόφωνα αποφάσισε ; Υπάρχουν άλλες προτάσεις εναλλακτικών μέσων αγώνων
και ποιές ; Και γιατί γίνεται λόγος μόνο για το ασφαλιστικό, όταν όλοι μιλάνε
για το φορολογικό (που έτσι κι αλλιώς είναι αλληλένδετο) και όλα
τα φλέγοντα θέματά τους ; Τα έχω ξαναπεί και δεν θα κουράζομαι να τα
λέω, όσο βλέπω οτι η πλειοψηφία των συναδέλφων στις πορείες και συζητήσεις
μας τα ίδια μονολογούμε: Σαφή και πλήρη αιτήματα και έξυπνες μορφές αγώνα:
Τα ελάχιστα αιτήματά μας πρέπει να είναι (και να λέγονται):
Απόσυρση ασφαλιστικού - κατάργηση τέλους επιτηδεύματος - αφορολόγητο όπως οι
μισθωτοί - έκπτωση από τα έσοδα ΟΛΩΝ των πραγματικών εξόδων μας και όχι μόνο
όσα ο εφοριακός θεωρεί ως "παραγωγικά" - κατάργηση ΦΠΑ (δεν νοείται
ΦΠΑ σε παιδεία, υγεία και δικαιοσύνη) ή έστω μικρός συντελεστής ή όριο
απαλλαγής από τα 10.000 στα 20.000.
Εναλλακτικές μορφές αγώνα: Πλήρης αποχή από την εκτρωματικού
τύπου νέα τακτική διαδικασία καθώς και από όποια άλλη δικαστική πράξη ενέχει
συμφέρον του δημοσίου, ίσως και από όσες συνεπάγονται παράβολα και δικαστικά
ένσημα που είναι η μεγαλύτερη πηγή εσόδων του. Δυνατότητα να καταθέτουμε
δικόγραφα και να δικάζουμε ασφαλιστικά, εκουσίες, αναγνωριστικές, ειδικές
διαδικασίες κλπ. ώστε να υπάρχει μια μίνιμουμ πηγή εσόδων για την επιβίωσή μας
σε τυχόν μακρύ αγώνα. Συνεννόηση με συμβ/φους για αποχή από πλειστ/σμούς ώστε
να πιέζονται και οι τράπεζες. Διαγραφή από τους συλλόγους τους όλων των
επίορκων βουλευτών δικηγόρων που βάζουν την κομματική πειθαρχία πάνω από το
σύνταγμα και τους όρκους τους στη θέμιδα. Και άλλα πολλά. Όποιος έχει κάτι
καλύτερο να το πει. Πάντως κάτι να κάνουμε επιτέλους, πέρα από το να
αυτοκτονούμε και να εξοντωνόμαστε με καθολικές αόριστες αποχές που κανέναν δεν
πιέζουν και κανέναν δεν βλάπτουν ουσιαστικά παρά μόνο εμάς τους ίδιους. Αυτές είναι οι ταπεινές απόψεις μου.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Γιάννης Στρατηγός
Σχόλια