ΑΠ 1762/2008: Ακυρότητα διαταγής πληρωμής που εκδίδεται κατά
προσώπου που διαμένει στο εξωτερικό. «Ορίζεται από μεν τη διάταξη του άρθρου
623 ΚΠολΔ ότι: "κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 624 έως 634 μπορεί
να ζητηθεί η έκδοση διαταγής πληρωμής για χρηματικές απαιτήσεις ή απαιτήσεις
παροχής χρεογράφων, εφόσον η απαίτηση και το οφειλόμενο ποσό αποδεικνύονται με
δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο", από δε τη διάταξη του άρθρου 624 παρ.2 ΚΠολΔ
ότι: "δεν είναι δυνατό να εκδοθεί διαταγή πληρωμής και αν εκδόθηκε είναι
άκυρη, αν η επίδοσή της πρέπει να γίνει σε πρόσωπα
που διαμένουν στο εξωτερικό ή η διαμονή τους είναι άγνωστη". Από τις
διατάξεις αυτές συνάγεται ότι για την έκδοση διαταγής πληρωμής απαιτείται, ως
αρνητική διαδικαστική προϋπόθεση, να μη διαμένει στο εξωτερικό και να μη είναι
άγνωστης διαμονής το πρόσωπο κατά του οποίου ζητείται η έκδοση της, η
προϋπόθεση δε αυτή πρέπει να συντρέχει κατά τον κρίσιμο χρόνο της εκδόσεως της
διαταγής πληρωμής
(Ολ ΑΠ 12/2001, ΟλΑΠ 10/96). Επομένως, η διαταγή πληρωμής που
εκδόθηκε κατά προσώπου, το οποίο κατά τον κρίσιμο χρόνο της έκδοσής της διέμενε
στο εξωτερικό είναι, κατά τη ρητή απαγγελία του άρθρου 624 παρ.2 ΚΠολΔ,
αυτοδικαίως άκυρη, χωρίς να απαιτείται δικαστική κρίση ότι προκλήθηκε βλάβη που
δεν μπορεί να αποκατασταθεί διαφορετικά παρά μόνο με κήρυξη της ακυρότητας.
Συνακόλουθα, στην περίπτωση που η διαταγή πληρωμής είναι άκυρη, λόγω του ότι,
κατά το χρόνο της έκδοσής της, συνέτρεχε η πιο πάνω αρνητική διαδικαστική
προϋπόθεση και επειδή μεταγενέστερα γεγονότα, τα οποία δεν μπορεί να γνωρίζει ο
δικαστής που εκδίδει τη διαταγή, δεν είναι νοητό να οπισθενεργούν και να
επηρεάζουν ευνοϊκά το κύρος της, δεν καθίσταται αυτή έγκυρη από το ότι κατέστη
δυνατή η επίδοσή της στον οφειλέτη, λόγω του ότι
αυτός κατά το χρόνο της επίδοσης διέμενε στην
ημεδαπή και παρέλαβε ο ίδιος αντίγραφό της, αφού η προαναφερόμενη διαδικαστική
προϋπόθεση δεν συνάπτεται με τον τρόπο επίδοσης
της διαταγής πληρωμής καθεαυτόν (ΟλΑΠ 10/96). Στην προκείμενη περίπτωση, όπως
προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο, μολονότι δέχτηκε
ανελέγκτως ότι ο καθού η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής (ανακόπτων και ήδη
αναιρεσείων) διέμενε κατά το χρόνο της εκδόσεως της διαταγής αυτής στην αλλοδαπή (στο ....), έκρινε ως έγκυρη τη διαταγή
πληρωμής, απορρίπτοντας ως αβάσιμο αντίστοιχο λόγο της ανακοπής του αναιρεσείοντος,
στήριξε δε την κρίση του αυτή στην αιτιολογία ότι ο ανακόπτων, κατά το χρόνο
της επίδοσης της διαταγής πληρωμής διέμενε στην
...., όπου και παρέλαβε ο ίδιος ανεπιφυλάκτως το αντίγραφό της που του
επιδόθηκε. Έτσι, όμως, το Εφετείο παρά το νόμο δεν κήρυξε την ακυρότητα της
ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής και επομένως ο έβδομος από το άρθρο 559 αριθ.
14 ΚΠολΔ, λόγος της αναίρεσης πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος, να αναιρεθεί η
προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο
ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές (άρθρο 580 παρ.3 ΚΠολΔ)». (areiospagos.gr)
Σχόλια