Πρόσβαση εργοδότη στα αρχεία του υπολογιστή του υπαλλήλου: Διάκριση προσωπικών και επαγγελματικών αρχείων (ΕΔΔΑ)

Το ζήτημα της αποθήκευσης προσωπικών αρχείων του υπαλλήλου στον ηλεκτρονικό υπολογιστή της εργασίας του και το κατά πόσο η πρόσβαση του εργοδότη σε αυτά αποτελεί παραβίαση της ιδιωτικής ζωής του εργαζόμενου, αποτέλεσε αντικείμενο εξέτασης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Libert v. France (αρ. προσφυγής 588/13). 

Η συγκεκριμένη υπόθεση αφορούσε την απόλυση υπαλλήλου της Γαλλικής Εθνικής Σιδηροδρομικής Εταιρείας μετά την κατάσχεση του υπολογιστή εργασίας του όπου αποκαλύφθηκε η αποθήκευση πορνογραφικών αρχείων και πλαστών πιστοποιητικών για τρίτους.

Συγκεκριμένα στον υπολογιστή βρέθηκαν παραποιημένα πιστοποιητικά με αλλαγή διευθύνσεων και πλαστά λογότυπα, καθώς και αρχεία βίντεο και εικόνων πορνογραφικού περιεχομένου. 

Ο προσφεύγων εργαζόμενος ισχυρίστηκε ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα του στο σεβασμό της ιδιωτικής του ζωής, καθώς ο εργοδότης του "άνοιξε" τα προσωπικά του αρχεία που είχε αποθηκευμένα στον υπολογιστή της εργασίας του, χωρίς ο ίδιος να είναι παρών.

Το Δικαστήριο στην απόφασή του της 22ας Φεβρουαρίου 2018, διαπίστωσε ότι η εξέταση των αρχείων από τους εργοδότες του Libert είχε νόμιμο χαρακτήρα με στόχο την προστασία των δικαιωμάτων των εργοδοτών, οι οποίοι πρέπει να είναι σε θέση νομίμως να εξασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών που έχουν τεθεί στη διάθεσή τους σύμφωνα με τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και τους ισχύοντες κανονισμούς. 

Μάλιστα στην απόφασή του το Δικαστήριο προβαίνει στην διάκριση της Δημόσιας Υπηρεσίας και των ιδιωτών εργοδοτών,  με το επιχείρημα ότι όταν η παρέμβαση, όπως στην προκειμένη περίπτωση γίνεται από δημόσια αρχή, η καταγγελία πρέπει να εξεταστεί από τη σκοπιά όχι των θετικών υποχρεώσεων του κράτους αλλά των αρνητικών υποχρεώσεών του.

Το Δικαστήριο παρατήρησε ακόμα ότι ο γαλλικός νόμος περιελάμβανε μηχανισμό προστασίας της ιδιωτικής ζωής των εργαζομένων, που επιτρέπει στους εργοδότες να ανοίξουν επαγγελματικά αρχεία, χωρίς ωστόσο να τους επιτρέπεται να ανοίξουν κρυφά τα αρχεία που αναγνωρίστηκαν ως προσωπικά. Θα μπορούσαν να ανοίξουν τον τελευταίο τύπο αρχείων μόνο με την παρουσία του υπαλλήλου.

Τα εθνικά δικαστήρια είχαν αποφανθεί ότι ο εν λόγω μηχανισμός δεν θα εμπόδιζε τον εργοδότη να ανοίξει τα επίδικα αρχεία από τη στιγμή που αυτά δεν είχαν δεόντως αναγνωριστεί ως ιδιωτικά. Συγκεκριμένα, τα εθνικά δικαστήρια έκριναν ότι από τη στιγμή που ο εργαζόμενος δημιουργεί αρχεία στον υπολογιστή που του παρέχεται από τον εργοδότη του, αυτά θεωρούνται ως "επαγγελματικά" στη φύση τους, εκτός κι αν αναγνωριστούν ρητώς ως "ιδιωτικά". Επομένως από τη στιγμή που τα αρχεία κρίθηκαν ως "επαγγελματικά" ήταν νόμιμη η πρόσβαση του εργοδότη σε αυτά χωρίς την παρουσία του υπαλλήλου.

Τέλος, το Δικαστήριο έκρινε ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν αξιολογήσει σωστά τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος υπαλλήλου, περί παραβίασης του δικαιώματός του σεβασμού της ιδιωτικής του ζωής και ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων της Γαλλίας είχαν βασιστεί σε συναφείς και επαρκείς λόγους.

Ενόψει του παραπάνω σκεπτικού το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του εργαζόμενου κρίνοντας ότι το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ δεν παραβιάστηκε καθώς οι Αρχές της Γαλλίας εν προκειμένω δεν υπερέβησαν τη διακριτική ευχέρεια που τους παρείχε η εθνική νομοθεσία.
Η απόφαση στα γαλλικά εδώ
(legalnews24.gr)