Άρειος Πάγος αρ. απόφ.259/2012: "Από τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 551/1915, που κωδικοποιήθηκε με το β.δ. της
24-7/25.8.1920 και διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ (άρθρο 38
εδ. ΕισΝΑΚ), προκύπτει ότι εργατικό ατύχημα, δηλαδή ατύχημα από βίαιο συμβάν,
που επέρχεται σε εργάτη ή υπάλληλο των αναφερομένων στο άρθρο 2 του άνω Νόμου
επιχειρήσεων, θεωρείται και ο θάνατος ή ο τραυματισμός του μισθωτού εξαιτίας
έκτακτης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, άσχετου προς τη σύσταση
του οργανισμού του παθόντος, αλλά συνδεομένου με την εργασία του, λόγω της
εμφανίσεώς του κατά την εκτέλεση ή με αφορμή την εκτέλεση αυτής. Η τελευταία περίπτωση συντρέχει όταν το ατύχημα δεν αποτελεί την άμεση συνέπεια της εκτελέσεως της εργασίας, αλλά συνδέεται προς αυτή με σχέση αιτίου και αποτελέσματος, ως εκ του ότι, λόγω της εργασίας, δημιουργήθηκαν οι ιδιαίτερες εκείνες πραγματικές συνθήκες και περιστάσεις, που ήταν αναγκαίες για την επέλευσή του και οι οποίες δεν θα υπήρχαν χωρίς την εργασία.
Περαιτέρω, από τα άρθρα 914, 932 του
ΑΚ και 1, 16 του Ν. 551/1915 προκύπτει ότι χρηματική
ικανοποίηση για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη οφείλεται και επί εργατικού
ατυχήματος όταν συντρέχουν οι όροι της αδικοπραξίας.
Οι διατάξεις του άρθρου 16 παρ. 1 του Ν. 551/1915, κατά τις οποίες ο παθών σε
εργατικό ατύχημα δικαιούται να εγείρει την αγωγή του κοινού αστικού δικαίου και
να ζητήσει πλήρη αποζημίωση μόνο όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του
εργοδότη ή των προστηθέντων του ή όταν επήλθε σε εργασία στην οποία δεν
τηρήθηκαν οι διατάξεις νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφαλείας
των εργαζομένων και εξαιτίας της μη τηρήσεως των διατάξεων αυτών, αναφέρονται
στην επιδίκαση αποζημιώσεως για περιουσιακή ζημία και όχι στη χρηματική
ικανοποίηση για την οποία δεν υπάρχει πρόβλεψη στον ανωτέρω νόμο και
εφαρμόζονται γι' αυτό μόνο οι γενικές διατάξεις.
Επομένως, η
αξίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή σε περίπτωση θανάτου λόγω
ψυχικής οδύνης (άρθρα 298, 299, 914 και 932 ΑΚ), που οφείλεται μόνο στις ρητώς
από το νόμο προβλεπόμενες περιπτώσεις για ζημία μη περιουσιακή και έχει
γενεσιουργό αιτία την αδικοπραξία υπό την έννοια της υπαίτιας ζημιογόνου
πράξεως (άρθρο 914 Α.Κ.), μπορεί να βρει έρεισμα και στο πλαίσιο της εφαρμογής
των περί εργατικού ατυχήματος διατάξεων (ν. 551/1915), αρκεί ότι αυτό οφείλεται σε
πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν που αμέλησαν να λάβουν τα
αναγκαία μέτρα ασφαλείας για την προστασία της υγείας ή της ζωής των
εργαζομένων".
Σχόλια